elehiya

Limang bala. Sinigurado na.

Sa may tapat ng Jollibee, sa Tandang Sora.

"Putanginang mga pulis 'yan! Mga hudas ang mga putangina!" sabay takbo.

Pagdating sa East Avenue Medical Hospital, dead on arrival na siya.

Hindi ko alam kung saan ko dadalhin ng hinagpis ko sa pagkamatay ni Pabs.

Iisang larawan lang ang natirang katibayan na naging masaya kaming dalawa sa piling ng isa't isa. Hindi man iyon makulay, pero sapat na sa akin ang makitang nakangiti siya.

Nasa burol ang tunay niyang asawa't kambal niyang mga anak. Kumpleto ang mga kamag-anak niyang nagmamahal sa kanya.

"Kape, mayroon bang kape? Meron din bang juice?"

Pinipilit ngumiti. Para pigilan ang nangingilid na luha.

Tama si Pabs. Kadalasan, mas napapaiyak tayo, sa harap ng ibang tao, sa pinakamababaw na dahilan. Iyon ang pagiging mahina.

Hindi pa ito ang huli. Ililibing pa siya. Doon na siguro ako iiyak.

Kapag inaalala ko ang mga nangyari, natatawa ako.

Pero tiyak kong hindi iyon biro.

"Inabangan na talaga siya ano? Hindi na nakatakbo."

Si Pabs ang nagturo sa akin lumakad nang mabilis - hindi tayo hihintayin ng oras Maya, kaya bilisan mo maglakad. Pero hindi kailangan tumakbo nang matulin. Sabi niya, makakarating rin naman sa paroroonan nang hindi pagod. Kailangan lang sabayan ng mga paa ang pagkampay ng mga kamay ng orasan para makarating sa tamang oras, kung hindi mahuhuli ka kahit magmadali ka pa.

"Bata pa, 29 anyos lang. Sa bagay, ganoon nga siguro talaga, kapag oras mo na, wala ka nang magagawa."

Totoo. Nakakatawa ang mga pangyayari. Pero kahit kailan naman walang nakaaaliw na biro ang tadhana.

"Parang natutulog lang ano? Dagdagan pa ninyo ng sisiw para makunsensya ang gumawa nito sa kanya nang todo-todo. Tiyak, hindi makakatulog iyon."

Papaano ko ibubulong kay Pabs na hindi ko katatamaran ang pag-iisip sa kanya. Mula sa paggising hanggang sa pagtulog. Papaano pa niya malalaman.

Naririto na ako. Dito lang ako. Sasabay ako sa pagkampay ng mga kamay ng orasan para makarating ako sa tamang oras. Magkikita kami. Sa tagpuan namin tuwing tag-ulan. Para pagdating ng tag-init, magiiba na ang ihip ng hangin.

"O, papaano aalis na ako. Heto ang kaunting halaga, makakatulong rin ito kahit papaano. Kung may maitutulong pa ako i-text na lang po ninyo ako: 0917-101-MAYA. Balitaan niyo ako."